1- دانشجوی دکتری رشته حقوق کیفری و جرم شناسی، گروه حقوق، دانشکده حقوق، الهیات و معارف اسلامی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران. 2- استادیار، گروه حقوق، دانشکده حقوق، الهیات و معارف اسلامی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران. (نویسنده مسؤول) 3- استادیار، گروه حقوق، دانشکده حقوق، الهیات و معارف اسلامی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.
چکیده: (1226 مشاهده)
زمینه و هدف:همواره امتناع از انجام وظایف قانونی (ترک فعل) به عنوان یکی از جلوههای غالب رکن مادی جرایم شناخته میشود، همچنین امکان تحقق برخی از جرایم به صورت ترک فعل نه تنها از نظر رکن مادی با چالش جدی روبهرو است، بلکه از نظر رکن روانی نیز محل بحث و تردید است. از اینرو هدف این مقاله بررسی اشکال مداخله و مسؤولیت کیفری جرم ترک فعل در حقوق کیفری ایران و انگلستان است. مواد و روشها:این تحقیق از نوع نظری بوده روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی میباشد و روش جمعآوری اطلاعات بصورت کتابخانهای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است. ملاحظات اخلاقی:در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است. یافتهها:در پژوهش حاضر مشاهده خواهد شد که مبانی جرمانگاری ترک فعل در نظام حقوقی ایران و انگلستان از مبانی همچون اخلاق گرایی قانونی، اصل ضرورت و همچنین مصلحتگرایی تبعیت نموده است که به عنوان مبانی اجتماعی توجیهگر قانونگذار در جرمانگاری ترک فعل به عنوان رفتار مجرمانه شناخته میشود. نتیجهگیری:با بررسی عناصر و اجزای هر یک از اوصاف مجرمانه در این مقاله این مهم به دست آمد که عناوین مجرمانه همگی در جرایم ارتکابی از طریق ترک فعل نیز قابلیت تحقق دارد. به عبارت دیگر امکان معاونت، شرکت و یا سایر اوصاف مجرمانه در جرایم ارتکابی از طریق ترک فعل نیز امکانپذیر است این مسأله در نظام حقوقی انگلستان نیز از وضعیت مشابهی برخوردار است.
Kouhian afzal A, Masoud G, Shekarchizadeh M. Studying Forms of Interference and Criminal Liability of Omission in Iran and England Criminal Law. ILR 2021; 2 (3) :1-15 URL: http://ilrjournal.ir/article-1-113-fa.html
کوهیان افضل امین، مسعود غلامحسین، شکرچی زاده محسن. بررسی اشکال مداخله و مسؤولیت کیفری جرم ترک فعل در حقوق کیفری ایران و انگلستان. پژوهشهای حقوقی میانرشتهای. 1400; 2 (3) :1-15