نظارت و کنترل از ابزارهای مدیریتی بسیار مهم برای هر مقام مسوول به‌شمار می‌آید که به‌وسیله آن چگونگی تحقق اهداف از پیش تعیین شده را ترسیم می‌نماید و با اصلاح نقایص و کاستی‌هایی که در روند اجرایی مشاهده می‌کند، موجب پیشگیری از انحراف می‌شود. مدیران کلان و کارآزموده در ساختار مدیریتی کشور با بکار بردن ابزارهای نظارتی لازم، ضمن رعایت قوانین و مقررات مربوطه و افزایش انگیزه‌ی خدمت و رضایت‌مندی شغلی پرسنل، انضباط را نیز در زیرمجموعه‌ی خود نهادینه می‌کنند. این فرایند موجب پیشگیری از تخلفات احتمالی افراد و سازمان‌های اجرایی و حاکمیتی و نیز اصلاح امور و کاهش هزینه‌های نهاد‌های مزبور می‌گردد. بر این اساس مقاله حاضر با استناد بر برخی متون دینی و همچنین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، ضمن تبیین مفهوم کنترل و نظارت و ابعاد متصوره بر آن و نفیِ وجودِ مراجع نظارتی متعدد، بر لزوم حاکمیتِ یک نهاد مستقل در کشور برای تمشیت امور نظارتی تأکید نموده است.
