|
تعیین معیار عسروحرج موجب طلاق در پرتو نظریات فقهی
|
اکرم مهربان1، محمدعلی خیراللهی2    ، سید ابراهیم قدسی3 |
1- دانشجوی دکتری، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران.
2- استادیار، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران. (نویسنده مسوول)
3- دانشیار، گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران. |
|
|
چکیده: (1686 مشاهده) |
زمینه و هدف: شکی نیست که قاعده نفی عسروحرج از قواعد امتنانی است که خداوند رحمان بر بندگان جعل نموده است و اساس جعل و تشریع قاعده لطف و امتنان بر بندگان این است که برای تمام مکلفین نباید احکام حرجی و مشقّت‌بار باشد و هرگاه مشقّتی تحمل‌ناپذیر از اجرای احکام نخستین و اولیه به‌وجود آید، این قاعده آن حکم را تعدیل می‌نماید. در این مسیر به‌خصوص در مسائل اجتماعی و خانوادگی تبیین ضابطه و معیار عسروحرج در تعیین وضعیت حکم قاضی و تعیین دقیق مصادیق عسروحرج از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
مواد و روش‌ها: اطلاعات این مقاله به‌صورت کتابخانه‌ای گردآوری شده و به روش تحلیلی ـ توصیفی مورد بررسی قرار گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: کلیه اصول اخلاقی حاکم در پژوهش، در نگارش این مقاله رعایت شده است.
یافته‌ها و نتیجه‌گیری: بعد از بررسی نظریات متعدد فقهی و همچنین رویه قضایی حاکم معلوم گردید که ضابطه عینی و شخصی به‌دلیل توالی فاسدی که دارند باید مورد تجدیدنظر قانون‌گذار و به‌تبع آن محاکم قرار بگیرند و ضابطه بینابین مورد پذیرش قرار بگیرد، به این معنی که نه‌تنها متعارف‌بودن عسروحرج، بلکه نظر زوجه در تلقی‌کردن عسروحرج نیز مد نظر قانون و محاکم قرار بگیرد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: عسروحرج موجب طلاق، حرج شخصی، حرج نوعی، ماده 1130 قانون مدنی، فقه. |
|
|
متن کامل [PDF 832 kb]
(1574 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1401/9/21 | ویرایش نهایی: 1401/11/30 | پذیرش: 1401/12/26 | انتشار: 1402/1/1
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png)
