1- واحد تهران شمال و تهران 2- واحد تهران شمال & تهران
چکیده: (29 مشاهده)
حدود اختیارات حاکم حکومت اسلامی از دیرباز یکی از موضوعات مهم و مورد اختلاف در فضای فقه سیاسی امامیه بوده است. هدف از پژوهش حاضر که با روش توصیفی-تحلیلی و با ابزار کتابخانهای گردآوری شده است، تبیین تشخیص مصلحت توسط حاکم حکومت اسلامی و مناسبات آن با اراده مردم در چارچوب فقه سیاسی امامیه میباشد. یافتههای پژوهش حاضر نشان میدهد که تشخیص مصلحت توسط حاکم حکومت اسلامی در فضای فقه سیاسی از طریق سازوکار حکم حکومتی صورت میپذیرد. اراده مردم در قالب مفهوم عرف، در فرآیند احراز مصلحت توسط حاکم حکومت اسلامی از سوی اصولیین متأخر از جمله امام خمینی (ره) مورد پذیرش قرار گرفته است. صدور حکم حکومتی همیشه به معنای تشخیص مصلحت و صدور حکم بر خلاف نظر و اراده عامه مردم نیست؛ بلکه در قالب حکم حکومتی، حاکم اسلامی میتواند در موارد تعارض عرف و اراده مردم با اصول، قواعد و احکام سنتی، برای اراده مردم مشروعیت ایجاد کند. این امر همان تبلور دیدگاه امام خمینی (ره) در ارتباط با برابری قلمرو اختیارات ولی فقیه با اختیارات امام معصوم (ع) میباشد.
Khazaei Z, Bayat M, Akhondi S. The determination of expediency by the Islamic ruler and its relationship with the will of the people in Imamiyyah political jurisprudence. ILR 2025; 6 (3) : 3 URL: http://ilrjournal.ir/article-1-295-fa.html
خزایی زهرا، بیات موسی، آخوندی سارا. تشخیص مصلحت توسط حاکم اسلامی و مناسبات آن با اراده مردم در فقه سیاسی امامیه. پژوهش‌های حقوقی میان‌رشته‌ای. 1404; 6 (3)
.png)
