زمینه و هدف: : با توجه به سوء‌استفاده از حق در اجرای حق، ممکن است مواد قانون در جهتی خلاف خواست مقنن و یا منافع اجتماعی تفسیر گردد لذا ضروری است این نظریه به‌عنوان یک قاعده عمومی بیان شده و معیارهای سوء‌استفاده از حق تعیین شود.
مواد و روش‌ها: روش مطالعه و گردآوری اطلاعات و یافته‌های پژوهش، توصیفی است.
ملاحظات اخلاقی: کلیه اصول اخلاقی حاکم در پژوهش، در تقریر این مقاله رعایت شده است.
یافته‌ها: نتیجه حاصل از این بررسی نشان می‌دهد که قاعده سوء‌استفاده از حق، محدود به یک موضوع معین از قبیل حقوق قراردادها یا رابطه املاک مجاور نیست بلکه در همه مباحث حقوقی از جمله در خانواده، حق اختراع و در داوری بین‌المللی قابل اعمال است. در هرجاکه اعمال یک حکم قانونی یا قاعده حقوقی به انتخاب و اراده اشخاص وابسته است، امکان انحراف قاعده از مبانی و اهداف اولیه وجود دارد.
نتیجه‌گیری: در قانون مدنی ایران نظر به اینکه معیارهای مشخصی برای احراز سوء‌استفاده از حق بیان نشده است، در نتیجه محدودیت‌های احراز حق معین نمی‌باشد، اما توجه در رویه قضایی فرانسه نشان می‌دهد که دادگاه‌های این کشور در تثبیت کنترل حق و جلوگیری از سوء‌استفاده از حق از زمینه قصد اضرار تجاوز کرده‌اند و به تدریج این گرایش پدید آمده که رعایت احتیاط را در اجرای حق به ذی‌حق تکلیف کند و چناچه در اجرای حق سوء‌استفاده شود، موجب مسؤولیت بشناسند.