1- دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم‌شناسی، گروه حقوق، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران. (نویسنده مسؤول) 2- استادیار، گروه حقوق، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.
چکیده: (23 مشاهده)
زمینه و هدف: کما یک نوع اختلال در کارکرد مغز است که شخص دچار کاهش شدید سطح هوشیاری می‌گردد و مهم‌ترین مشخصه کما ناتوانی در هوشیار شدن فرد است؛ لذا فرد بیمار نمی‌تواند توسط محرک‌ها هوشیاری خود را به دست آورد؛ لذا لازم است مواد قانونی و دیدگاه‌های حقوقی و فقهی در خصوص نوع و میزان دیه مورد بررسی قرار گیرد. مواد و روش‌ها: روش تحقیق در این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی و کتابخانه‌ای است. ملاحظات اخلاقی:کلیه اصول اخلاقی حاکم در پژوهش، در تقریر این مقاله رعایت شده است. یافته‌ها: یکی از چالش‌هایی که برای افرادی که در زندگی نباتی به سر می‌برند به وجود می‌آید، تعیین دیه، نوع و تعداد منافع زائل شده و پرداخت هزینه‌های ناشی از زندگی نباتی است. در زندگی نباتی فرد قادر به انجام اعمال ارادی نمی‌باشد؛ ولی دارای علائم حیاتی است. اغماء بیماری نیست، بلکه نشان از یک عارضه و صدمه به قوای دماغی دارد که منجر به ناهشیاری می‌شود. ناهشیاری این افراد ممکن است کوتاه مدت و یا طولانی مدت باشد. بر همین اساس از منظر فقهی و حقوقی هوشیار محسوب می‌گردند. افرادی که دچار این وضعیت می‌شوند ممکن است سال‌های متمادی زنده بمانند و هرچند به نظر هوشیار هستند اما با محیط اطراف خود نمی‌توانند ارتباطی برقرار کنند. نتیجه‌گیری: زندگی نباتی مرگ قطعی تلقی نمی‌شود و می‌توان برای هر یک از صدمات و منافع زائل شده بنابر نظر مشهور فقهای امامیه، مواد قانون مجازات اسلامی و قاعده عدم تداخل دیات، دیه و ارش جداگانه تعیین نمود.
safapoor A, jazayeri S A. Coma from the Perspective of Imami Jurisprudence, Medicine and Iranian Criminal Law. ILR 2024; 5 (3) : 3 URL: http://ilrjournal.ir/article-1-253-fa.html
صفاپور آناهیتا، جزائری سید عباس. کما از منظر فقه امامیه، پزشکی و حقوق کیفری ایران. فصلنامه پژوهش‌های حقوقی میان‌رشته‌ای. 1403; 5 (3) :27-38
.png)
