|
تحلیل اصل لزوم در نمایندگی در عقود الکترونیکی
|
محمد مهدی ورپشتی بروجنی    |
| کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، مشهد، ایران. |
|
|
چکیده: (75 مشاهده) |
زمینه و هدف: اصل لزوم به‌عنوان یکی از ارکان بنیادین حقوق قراردادها، تضمین‌کننده تعهدات ناشی از عقود است، اما تحولات دیجیتال، به‌ویژه در حوزه نمایندگی الکترونیکی، چالش‌های نوینی در مسیر اجرای این اصل پدید آورده است. استفاده از ابزارهایی مانند امضای الکترونیکی و قراردادهای هوشمند و همچنین دشواری در احراز هویت و اراده واقعی طرفین، ضرورت بررسی مجدد این اصل در بستر نوین را نشان می‌دهد.
مواد و روش‌ها: این مقاله با روش تحلیلی–توصیفی و با بهره‌گیری از منابع حقوقی و فناوری، به تحلیل جایگاه اصل لزوم در نمایندگی دیجیتال می‌پردازد.
ملاحظات اخلاقی: این مقاله مستخرج از پایان‌نامه کارشناسی ارشد نگارنده بوده و تمامی اصول اخلاقی در نگارش آن رعایت شده است.
یافته‌ها و نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد که برخلاف نمایندگی‌های قانونی و قضایی، نمایندگی قراردادی در صورتی می‌تواند مشمول اصل لزوم باشد که در قالب شرط ضمن عقد لازم تنظیم شده باشد. در قراردادهای دیجیتال، با وجود حفظ ماهیت اصل لزوم، اقتضائات فناورانه نظیر اجرای خودکار قراردادهای هوشمند، احراز اراده و امکان رجوع را محدود کرده و مسؤولیت طرفین را در صورت نقض این اصل، پیچیده‌تر می‌سازد. تحلیل تطبیقی با حقوق فرانسه نشان می‌دهد که اجرای صحیح اصل لزوم در فضای دیجیتال نیازمند شناسایی حقوقی نمایندگی دیجیتال، بازتعریف مفاهیم سنتی قراردادها، و تصویب مقرراتی متناسب با ساختارهای الکترونیکی است.
|
شماره‌ی مقاله: 6 |
| واژه‌های کلیدی: اصل لزوم، نمایندگی، قرارداد، عقود الکترونیکی |
|
|
متن کامل [PDF 540 kb]
(44 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1403/6/23 | ویرایش نهایی: 1403/8/25 | پذیرش: 1403/8/30 | انتشار: 1403/10/1
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png)
