|
تعیین معیار عسر و حرج موجب طلاق در پرتو نظریات فقهی
|
اکرم مهربان1، محمدعلی خیراللهی  2، سید ابراهیم قدسی3 |
1- دانشجوی دکتری، گروه فقه و حقوق، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران.
2- استادیار، گروه فقه و حقوق، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران. (نویسنده مسوول)
3- دانشیار، گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران. |
|
|
چکیده: (136 مشاهده) |
| شکی نیست که قاعده نفی عسر و حرج از قواعد امتنانی است که خداوند رحمان بر بندگان جعل نموده است و اساس جعل و تشریع قاعده لطف و امتنان بر بندگان این است که برای تمام مکلّفین نباید احکام حرجی و مشقّت‌بار باشد و هرگاه مشقّتی تحمّل ناپذیر از اجرای احکام نخستین و اوّلیه به وجود آید، این قاعده آن حکم را تعدیل می‌نماید. در این مسیر به خصوص در مسائل اجتماعی و خانوادگی تبیین ضابطه و معیار عسر و حرج در تعیین وضعیت حکم قاضی و تعیین دقیق مصادیق عسر و حرج از اهمّیت ویژهای برخوردار است. اطلاعات این مقاله به صورت کتابخانه‌ای گردآوری شده و به روش تحلیلی توصیفی مورد بررسی قرار گرفته است. بعد از بررسی نظریات متعدد فقهی و همچنین رویه قضایی حاکم معلوم گردید که ضابطه عینی و شخصی به‌دلیل توالی فاسدی که دارند باید مورد تجدیدنظر قانونگذار و به تبع آن محاکم قرار بگیرند و ضابطه بینابین مورد پذیرش قرار بگیرد به این معنی که نه تنها متعارف بودن عسر و حرج بلکه نظر زوجه در تلقی کردن عسر و حرج نیز مد نظر قانون و محاکم قرار گیرد. |
|
| واژه‌های کلیدی: عسروحرج موجب طلاق، حرج شخصی، حرج نوعی، ماده 1130 قانون مدنی، فقه |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1402/11/8 | ویرایش نهایی: 1403/2/6 | پذیرش: 1402/12/7 | انتشار: 1403/2/6
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png)
