1- دانشجوی دکتری حقوق بین‌الملل عمومی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران. 2- استادیار، گروه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران. (نویسنده مسؤول) 3- استادیار، گروه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.
چکیده: (383 مشاهده)
زمینه و هدف: یکی از مسائل عمده حقوق بشری امروزه، دوگانگی حقوق بشر جهان‌شمولی و نسبی‌گرایی می‌باشد. هر دو رویکرد موافقان و مخالفانی داشته و هریک نیز به‌دنبال تبیین دیدگاه خود هستند و هر دولتی تحت تأثیر مبانی فلسفی و ارزش‌های فرهنگی و دینی خویش رویه متفاوتی را نسبت به این مسأله در پیش گرفته است. مواد و روش‌ها: روش تحقیق در این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی و کتابخانه‌ای است. ملاحظات اخلاقی:کلیه اصول اخلاقی حاکم در پژوهش، در نگارش این مقاله رعایت شده است. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: مقاله حاضر در مقام تبیین این مسأله است که برای شناخت حقوق بشر، نخست باید نسبی‌گرایی را شناخت. سؤالی که این نوشته درصدد پاسخ بر آن می‌باشد، آن است که آیا حقوق بشر به‌واقع، مطلق هستند؟ فرضیه‌ای که در پاسخ به سؤال یادشده مطرح و درصد تبیین آن می‌باشد، این است که حتی آنانی که اعتقاد به مطلق‌گرایی در حقوق بشر دارند و در حوزه نظری به مطلق‌بودن حقوق بشر باور دارند، هنگامی وارد حوزه عمل می‌شوند، کردار و عملشان بیانگر نسبی‌بودن حقوق بشر می‌باشد. این مقاله درصدد رسیدن به این نتیجه بودیم که حتی مطلق‌گراها در کردارشان با مشی نسبی‌گرایانه به‌دنبال محقق‌شدن حقوق بشر هستند.
Ahadifar M, Malek Z, Jafari S F. Relativism of Human Rights in Practice; Absolutism of Human Rights in Words. ILR 2024; 5 (2) : 1 URL: http://ilrjournal.ir/article-1-248-fa.html
احدی‌فر منوچهر، ذوالقدر مالک، جعفری سید فرشید. نسبیت‌گرایی حقوق بشر در عمل، مطلق‌گرایی حقوق بشر در سخن. پژوهش‌های حقوقی میان‌رشته‌ای. 1403; 5 (2) :1-12
.png)
